εγκύκλιος του 1974 ( ακυρα τα μυστήρια στο νεο)

εγκύκλιος 1998 αναθεματισμός στους Νγιτες σχισματικούς του 1924 ( αναθεματισμός απο την εκκλησία σημαίνει δεν εχεις καμία μερίδα με τον Χριστό - σε παραδίδω στον διάβολο )

ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΕΞΗΣ

Μυρώνουν και αναχειροτονούν ολους τους παραταξιακούς γοχ γιατι είναι σχισματικοί αρα εκτός εκκλησίας με άκυρα μυστήρια, πχ Μακαρίου Νήφωνα Αυξεντιανους Ματθαιικους κ.α. ενω ΔΕΝ μυρώνουν τους Νγιτες και διαβάζουν μόνο μια ευχή αποκατάστασης στους ιερείς, πχ η προσχώρηση του γυναικείου μοναστηριού τoυ Χρυσοστόμου Σπετσών χωρίς αναμύρωση - προφανώς και του ποιμνιου

ΣΤ’. Ἡ Ἐπιστροφὴ εἰς τὴν Γνησίαν Ὀρθοδοξίαν

3. Ἡ ἐφαρµογὴ τῆς Οἰκονοµίας κατὰ τὴν εἰσδοχὴν τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισµατικῶν εἰς Ἐκκλησιαστικὴν Κοινωνίαν, οὐδόλως σηµαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τὴν ἐγκυρότητα καὶ τὸ ὑπαρκτὸν τῶν μυστηρίων αὐτῶν, τῶν τελεσθέντων ἐκτὸς τῶν Κανονικῶν καὶ Χαρισματικῶν Ὁρίων Αὐτῆς.

4. Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδέποτε ἀνεγνώρισεν, οὔτε κατ’ Ἀκρίβειαν, οὔτε κατ’ Οἰκονομίαν, τὰ ἐκτὸς Αὐτῆς τελούμενα μυστήρια ἀπολύτως καὶ ἐξ ἀποστάσεως, ἐφ’ ὅσον δηλαδὴ οἱ τελοῦντες ἢ οἱ μετέχοντες τῶν μυστηρίων τούτων παραμένουν ἐν τοῖς κόλποις τῆς ἰδίας αὐτῶν αἱρετικῆς ἢ σχισματικῆς Κοινότητος.

5. Διὰ τῆς ἐφαρμογῆς τῆς Οἰκονομίας ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον κατὰ τὴν εἰσδοχὴν ἐν μετανοίᾳ τῶν ἐκτὸς Αὐτῆς, μεμονωμένων προσώπων ἢ Κοινοτήτων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται μὲν μόνον τὸν τύπον τοῦ ἐξ αἱρετικῶν ἢ σχισμα-τικῶν μυστηρίου, ἐὰν βεβαίως οὗτος ἔχῃ τηρηθῆ ἀνόθευτος, εἰδικῶς μάλιστα ἐν σχέσει πρὸς τὸ βάπτισμα, ζωοποιεῖ δὲ τοῦτον τὸν τύπον διὰ τῆς ἐνυπαρχούσης εἰς Αὐτὴν Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσῳ τῶν φορέων τῆς ἐν Ἀληθείᾳ Χριστοῦ πληρότητος Αὐτῆς, ἤτοι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων.

6. Εἰδικώτερον περὶ τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν «ἐν γνώσει» μετὰ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς καὶ τοῦ Σεργιανισμοῦ, ἔστω καὶ ἂν Αὕτη δὲν ἐπαναλαμβάνῃ ὁπωσδήποτε τὸν τύπον αὐτῶν εἰς τοὺς ἐν μετανοίᾳ εἰσερχομένους εἰς κοινωνίαν μετ’ Αὐτῆς, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς συγκλήσεως μιᾶς Μεγάλης Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, εἰς ἐπισφράγισιν τῶν ἤδη γενομένων εἰς τοπικὸν ἐπίπεδον.

10. Κατὰ γενικὸν κανόνα, οἱ Μοναχοὶ καὶ οἱ Λαϊκοὶ ἐκ τούτων, οἱ ἔχοντες βεβαίως βαπτισθῆ κατὰ τὸν ὀρθόδοξον τύπον, γίνονται δεκτοὶ εἰς Κοινωνίαν διὰ Χρίσματος, μέσῳ μιᾶς εἰδικῆς Τάξεως, συνδεδεμένης πάντοτε πρὸς τὸ Μυστήριον τῆς ἱερᾶς Ἐξοµολογήσεως, οἱ δὲ Κληρικοὶ ὑποβάλλουν γραπτὴν αἴτησιν καὶ ἐφ’ ὅσον αὕτη ἐγκριθῇ, γίνονται δεκτοὶ εἰς Κοινωνίαν κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, ὡς καὶ διὰ µιᾶς εἰδικῆς Τάξεως Χειροθεσίας, συντεταγµένης πρὸς τοῦτο, εἰδικῶς διὰ τοιαύτας περιπτώσεις.

Απόφαση φλωρίνης '' το μύρον του οικουμενικού Πατριαρχείου μετά το σχίσμα δεν έχασε την αγιαστική χάρη διό και απαγορεύεται η αναμύρωση ''

- Απόφαση ΓΟΧ ΘΝΠ '' δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσουμε μύρο του Πατριαρχείου μετά το σχίσμα γιατί δεν εχει χάρη και ως εκ τούτου αγιάσαμε δικό μας ( μύρο ) με χάρη ''

( πλήν όμως τα μυστήρια στο νέο έχουν χάρη κι ας μην εχει χάρη το μύρο τους, το οποίο όμως έχει χάρη γι αυτό και οι γοχ δεν μυρώνουν τους Νγιτες γιατί οποιος τους μυρώσει βλασφημά το αγιο πνεύμα )

« Κατὰ τὸ θέρος τοῦ 1937, εἰς ἀπάντησίν του πρὸς τὸν Ὁσιώτατον Μοναχόν Μᾶρκον Χανιώτην, ἔγραφεν ὅτι, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι σχισματική, ὅτι δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὴν κηρύξῃ τοιαύτην καὶ, ὅτι τὸ μῦρον τὸ παρὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τελεσθὲν μετὰ τὴν καινοτομίαν, δηλαδὴ, μετὰ τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ νέου ἡμερολογίου, ἔχει τὴν ἁγιαστικὴν χάριν, τὰ δὲ παιδία τῶν νεοημερολογιτῶν δὲν πρέπει νὰ μυρώνωνται, ἀκόμη δὲ ὅτι δὲν δύναται νὰ ἔλθῃ εἰς ἀντίθεσιν μὲ τὰς ἄλλας νεοημερολογιτικὰς καὶ παλαιοημερολογιτικὰς Ἐκκλησίας, αἱ ὁποῖαι ἀναγνωρίζουσι τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ὡς κανονικὴν, ἐπὶ πλέον δὲ ὅτι μετὰ τὸ Σχῖσμα κατ' οὐδὲν ἐμειώθη ἡ ἁγιαστικὴ χάρις τοῦ μύρου τοῦ τελεσθέντος παρὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Τὰ αὐτὰ περίπου ὁ ἴδιος ἔγραφε κατὰ τὴν 17ην Ὀκτωβρίου 1937 πρὸς τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον τῆς Κοινότητος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Θεσσαλονίκης, ὅτι δηλαδὴ θεωρεῖ καταφρόνησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἐὰν κηρύξῃ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος σχισματικὴν καταδικάζων οὕτω εἰς τὸν πνευματικὸν θάνατον 5 ἑκατομμύρια Ἕλληνας ἀδελφούς του, οἵτινες, καλῇ τῇ πίστει, ἀκολουθοῦν τὸ νέον ἡμερολόγιον, καὶ νὰ ἔλθῃ οὕτως εἰς ἀντίθεσιν μὲ τὰς ἄλλας Ἐκκλησίας».

https://xristianorthodoxipisti.blogspot.com/search?updated-max=2013-10-01T14:01:00%2B03:00&max-results=100&reverse-paginate=true&start=67&by-date=false

Ἐγκύκλιος διὰ τὸν Καθαγιασμὸν τοὺ Ἁγίου Μύρου

Ἀριθμός Πρωτ. 2817

Ἐν Ἀθήναις, 08/21-03-2019

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ καὶ περιπόθητα,

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν προσεχῆ Μεγάλην Πέμπτην θὰ προβῇ εἰς καθαγιασμὸν ἁγίου μύρου. Τοῦτο τὸ γεγονὸς εἶναι ἱστορικὸν καὶ ἔχει μεγίστην σημασίαν, καθότι ὑφ’ ὁλοκλήρου τῆς Ἱεραρχίας θὰ καθαγιασθῇ Ἅγιον Μῦρον.

Τὸ ἅγιον μῦρον εἶναι ἀναγκαῖον διὰ τὴν τέλεσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ χρίσματος διὰ τοῦ ὁποίου μεταδίδονται εἰς τοὺς πιστοὺς τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοῦτο ἀρχικῶς ἐγίνετο διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων εἰς τοὺς βεβαπτισμένους. ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἦτο δυνατόν νὰ παρίστανται παντοῦ οἱ Ἀπόστολοι, ὅταν ἡ Χριστιανικὴ ἐκκλησία ἐξηπλώθη, ἐφηρμόσθη ὁ τρόπος τοῦ Ἁγίου Μύρου τὸ ὁποῖον ηὐλόγουν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι (καὶ μετ’ αὐτῶν οἱ Ἐπίσκοποι) καὶ διὰ τοῦ ὁποίου οἱ κατὰ τόπους ἱερεῖς ἔχριον τοὺς βαπτιζομένους. Ἀρχικῶς ὁ κάθε Ἐπίσκοπος ηὐλόγει τὸ μῦρον τῆς ἐπαρχίας του. Ἡ πολυπλοκότης, ὅμως τῆς παρασκευῆς του, λίαν συντόμως ὡδήγησε εἰς τὴν πρακτικὴν νὰ εὐλογῇται τοῦτο ὑπὸ τῶν Συνόδων τῶν κατὰ τόπους Πατριαρχείων καὶ λοιπῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Ἡ πρακτικὴ αὐτὴ ἐξακολουθεῖ γενικῶς μέχρι σήμερον.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, παρ’ ὅτι αὐτοκέφαλος ἀπὸ τὸ 1850, ἐκ λόγων σεβασμοῦ πρὸς τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως, ἐλάμβανε τὸ ἅγιον μῦρον παρ’ αὐτοῦ. Ἡμεῖς ὅμως οἱ γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὡς συνέχεια τῆς αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Ἑλλάδι ὑπὸ τὴν ἀκαινοτόμητον ἔννοιαν, ἐφ’ ὅσον τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως περιέπεσεν εἰς τὴν καινοτομίαν καὶ τὸν Οἰκουμενισμόν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ δεχόμεθα μῦρον παρ’ αὐτοῦ καὶ ὡς ἐκ τούτου προβαίνομεν εἰς τὸν καθαγιασμὸν τοῦ ἁγίου μύρου. Εὐκόλως, λοιπόν, δύναται νὰ γίνῃ ἀντιληπτὸν τὸ πόσον σημαντικὸν εἶναι τὸ γεγονὸς αὐτὸ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν μας. Ὁ προηγούμενος καθαγιασμὸς Ἁγίου Μύρου ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου ἐγένετο τὸ ἔτος 2001, ἤτοι πρὸ 18 ἐτῶν.

Ἡ παρασκευή (ἔψησις) τοῦ Ἁγίου Μύρου θὰ λάβῃ χώραν εἰς τὸν Καθεδρικὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Ἀθανασίου Ν. Φιλαδελφείας (Ἀναγεννήσεως 37). Ἡ ὅλη διαδικασία θὰ ἀρχίσῃ τὴν Κυριακὴν τῶν Βαΐων πρωΐ μὲ τὴν προχείρησιν τῶν μυρεψῶν, ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ἡ διαδικασία τῆς ἐψήσεως (βρασμοῦ τοῦ ἐλαίου μετ’ οἴνου καί ἀρωματικῶν οὐσιῶν) θὰ γίνει εἰς τρεῖς φάσεις μετὰ τὰς πρωϊνὰς ἀκολουθίας τῆς Μ. Δευτέρας, Μ. Τρίτης καὶ Μ. Τετάρτης. Εἰς ὅλας τὰς ἀκολουθίας τῶν ἡμερῶν αὐτῶν θὰ προΐσταται Ἀρχιερεύς. Τὸ ἀποκορύφωμα τοῦ γεγονότος εἶναι ἡ τελετή τοῦ Καθαγιασμοῦ τὴν Μ. Πέμπτην πρωΐ εἰς τὸ Συνοδικὸν συλλείτουργον.

Ὅσοι ἐκ τῶν πιστῶν δύνανται, καλοῦνται νὰ προσέλθουν εἰς τὸν Καθεδρικὸν Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου κατὰ τὰς προαναφερθεῖσας Ἱερὰς Ἀκολουθίας διὰ νὰ παραστοῦν εἰς τὸ ἱστορικόν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν μας τοῦτο γεγονός.

Ἐπὶ τούτοις, εὐχόμεθα πατρικῶς ὅπως ἅπαντες, φθάσητε εἰς τὸ πέρας τῆς περιόδου τῆς Ἁγ. Τεσσαρακοστῆς ἐν ὑγείᾳ κατ’ ἄμφω καὶ ὑποδεχθῆτε τὸν Ἀναστάντα Κύριον ἐν χαρᾷ.

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

Τὰ Μέλη
† Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
† Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Θεσσαλονίκης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ
† Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ
† Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
† Ὁ Φιλίππων καὶ Μαρωνείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
† Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
† Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ
† Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ
† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

Ἀριθμός Πρωτ. 2811

Ἐν Ἀθήναις, 20-02/05-03-2019