Η ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ των ματθαιικών Κηρυκου, Αμφιλόχιου και Στουραίτη.

 

 Ο θεολόγος Χαρίλαος μας έστειλε τον τόμο ενώσεως με το κάτωθι σχόλιο.
Συνεπώς οι Ρουμάνοι άρα και ο Αμφιλόχιος μαζί με ολη την σύνοδο Κηρύκου, εχουν διαδοχή απο την αναθεματισμένη Ζώσα εκκλησία και αποκατάσταση απο ΡΟΕΔ. Ενω οι φλωρινικοί που εχουν διαδοχή απο ΡΟΕΔ κατά τους Κήρυκο, Αμφιλόχιο και Στουραίτη ειναι ΑΝΙΕΡΟΙ και ABAΠΤΙΣΤΟΙ

Ταύτα για να τελειώνουμε με το τσίρκο του ανόθευτου και το παραμύθι του αιώνα του Γκουτζίδη περι συγχωρητικής ευχής του 71 για να σωθεί η εκκλησία των ματθαιικών απο τον σπίλο της ΡΟΕΔ, ενώ τώρα εχουν ακώλυτη ιερωσύνη..

κατωτέρω το σχόλιο του Χ. Στουραίτη

΄Περί τῆς χειροτονίας εἰς ἐπίσκοπον τοῦ Βίκτωρος Λέου ἐκ τοῦ ὁποίου ἕλκουν τήν ἐπισκοπικήν χειροτονίαν οἱ δύο Ρουμᾶνοι Ἀρχιερεῖς, Σεβασμιώτατοι Κασσιανός καί Γερόντιος, ἐγένετο δεκτόν ὅτι ἐκ τῶν προσκομισθέντων καί ἐξετασθέντων

ἱστορικῶν στοιχείων διαπιστοῦται ὅτι ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΝ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΕΙΧΟΝ ΓΙΝΕΙ ΔΕΚΤΟΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΙΧΟΝ ΑΚΩΛΥΤΟΝ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΩΣΥΝΗΝ ΟΤΕ ΕΤΕΛΕΣΑΝ ΤΗΝ ΥΠΟ ΕΞΕΤΑΣΙΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ ΤΟΥ ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΛΕΟΥ΄΄ [Τόμος Ενώσεως,σελ.17 -21]

 Δικαιώνονται πλήρως οι Ακακιοφλωρινικοί και οι νεοημερολογίτες, και έτσι, βγαίνει παράνομος ο άγιος Πατήρ Ματθαίος Καρπαθάκης, ο οποίος χειροτόνησε μόνος το 1948.

ΤΟΜΟΣ ΕΝΩΣΕΩΣ 27 01 2019 Α5 by on Scribd

https://impatron.blogspot.com/2019/#:~:text=%CE%A4%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A3%20%CE%95%CE%9D%CE%A9%CE%A3%CE%95%CE%A9%CE%A3%20%26%20%CE%9A%CE%9F%CE%99%CE%9D%CE%97,by%20on%20Scribd 

πηγη http://www.churchgoc.narod.ru/pnoi/181/1.html 

ΣΧΟΛΙΟ: υπέγραψαν την καταδίκη των άλλων ματθαιικών διότι εδέχθησαν την χειροθεσία απο την ΡΟΕΔ με στόχο να προσβληθεί η ανόθευτη αποστολική διαδοχή, ενω την ιδια στιγμή  ο Βίκτωρας Λέου  εχει ακώλυτη ιερωσύνη επειδή αποκαταστάθηκε απο  την ΡΟΕΔ *

 κι,εδω http://omologhthsmathaios.blogspot.com/2014/02/1903-1980_10.html 

Α.Π. 474 Ἐν τῆ Ἱερᾶ Μητροπόλει Μεσογαίας 1/14.4.2008

Εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, Ἡμεῖς ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί οἱ εὐλαβέστατοι Ἱερεῖς: Ἀμφιλόχιος, Θωμᾶς, Ἀνδρέας καί Μιχαήλ, συνελθόντες εἰς Ἱεράν Σύνοδον καί ἀκούσαντες τοῦ εἰσηγητοῦ, Σεβ/του κ. Κηρύκου, ἐπί τοῦ θέματος τῆς Ἑνώσεως μετά τῆς ἐν Ρουμανία Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας...

* ζ) Ὑφ' ὅλων αὐτῶν τῶν σχισματοαιρετικῶν, τοῦ 1995 καί τοῦ 2005, ἐπεχειρήθη, πλήν ἀνεπιτυχῶς, ἡ διακοπή τῆς γνησίας καί ἀνοθεύτου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, τόσον μέ τήν κατά τό 1971 ἀποτυχοῦσαν «χειροθεσίαν», ὅσον καί μέ ὅλας τάς σχετικάς μετά τό 1971 πλαγίας καί δολίας μεθοδείας καί τέλος, μέ τήν ἀπό τό 2003 θρασεῖαν καί ἀπροκάλυπτον γενικήν των ὑπαναχώρησιν, ἐκ τῆς οὐσία καί πράγματι συγχωρητικῆς εὐχῆς, ἥν τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1971 ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐν Ἑλλάδι, εἰς χειροθεσίαν! Οὕτω ἐπεδίωξαν ὄχι μόνον νά προσβληθῆ ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, ἀλλά καί νά ἀποβῆ κενή περιεχομένου καί ἡ Ὁμολογία — Ἐκκλησιολογία. Οὕτω πως θά ἐπεβάλετο ἡ περί «δυνάμει» θεωρία τοῦ πρ. Φλωρίνης, καί θά «ἔλυεν τό παλαιομερολογιτικόν πρόβλημα» ὁ μόλις ἀποβιώσας νεοημερολογίτης Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Τέλος ἐγένετο δεκτόν ὑφ' ὅλων ὅτι δέν νοεῖται νά ὁμολογῆ τις ὅτι οἱ Νεοημερολογῖται εἶναι σχισματοαιρετικοί, ἀλλ' ὁ ἴδιος νά ἔχη τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν παρά Νεοημερολογιτῶν ἤ Παλαιοημερολογιτῶν κοινωνούντων μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν — Οἰκουμενιστῶν.

........

Ἐπ' αὐτοῦ ἐλήφθησαν ὑπ' ὄψιν, ὅσα ἐν τῆ εἰρημένη ΑΠΟΦΑΝΣΕΙ διετυπώθησαν, ὡς καί ἡ σχετική διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ὅστις ἀποφαίνεται: 

«Ἐκζητήσωμεν τοίνυν καί πολυπραγμονήσωμεν, παρ' οὗ ὀφείλομεν κοινωνῆσαι, εἰ τήν πίστιν ὁμολογοίη ὀρθήν, εἰ μή χρήμασι κεχειροτόνηται, εἰ μή τι ἄλλο τῶν κατά τόν βίον αὐτοῦ ὑποπτευομένων καί ἠκουσμένων σφαλερῶν ἀληθές. Εἰ δέ ὅτι τήν χειροτονίαν καταγομένην ἔχει ἀπό τοῦ δεῖνος, εἴτε ἐξ αἱρετικοῦ εἴτε ἐκ χρηματοχειροτονήτου, αὐτός δέ οὔτε αἱρετικός οὔτε ἐν γνώσει ἐκ χρηματολήπτου εἴτουν Σιμωνιανοῦ κεχειροτονημένος, ὁμολογοίη δέ ὅμως τήν πᾶσαν ἀλήθειαν, τήν τε πίστιν φυλάττειν καί τούς κανόνας ἀπαρατρώτους, τούς τε κατ' ἀμφότερα παρατετραμμένους ἀποβαλλόμενος, οὐδείς ἡμῖν λόγος ἀποχῆς πρός αὐτόν· ἀκατάγνωστος γάρ ὁ τοιοῦτος κατά τούς προδεδηλωμένους ἁγίους, καί δι' αὐτῶν κατά πάντας».
Κατόπιν τούτων ἐπικαλεσθέντες τήν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐμελετήσαμεν περαιτέρω μετά προσοχῆς καί συνέσεως τό θέμα, μέ δεδομένον ὅτι ἐργαζόμεθα διά τήν ἕνωσιν οὐχί μετά προσώπου τινός ἤ προσώπων, ἀλλά μετά μιᾶς τοπικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐν προκειμένω μετά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, ἡ Ὁποία παραμείνασα ἀπολύτως Ὀρθόδοξος διεφύλαξεν ἀπό τό 1924 ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΝ ΕΝ ΠΑΣΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ, διό ἡ Μητροπολιτική Ἱερά Σύνοδος, ὁμοφώνως ΑΠΕΚΛΕΙΣΕΝ οἱανδήποτε ἄλλην ἀντιμετώπισιν τοῦ θέματος τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τοῦ Ἐπισκόπου Βίκτωρος καί τῶν διαδόχων του, μέχρι καί τῶν Ἐπισκόπων κ.κ. Κασσιανοῦ καί Γεροντίου, ἤτοι ἀπέκλεισεν τό ἐνδεχόμενον χειροθεσίας ἐπ' αὐτῶν, διότι αὕτη (ἡ χειροθεσία) ἀφορᾶ τούς σχισματικούς. Ἐν προκειμένω, λαμβάνοντες σοβαρῶς ὑπ' ὄψιν καί τό γεγονός, ὅτι ἐν τῆ Ὀρθοδοξία, ἡ Ἱερά Σύνοδος, ὡς θεῖος θεσμός (ὄργανον), κατευθυνομένη ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὑπό τό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, δύναται δι' Ἀποφάσεώς Της, νά προσεπικυρώση καί ἀναγνωρίση τάς ἐν λόγω χειροτονίας.

ΟΘΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ:

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΜΕΝ τήν ἐν ἔτει 1949 χειροτονίαν τοῦ πρώτου Ἐπισκόπου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, Βίκτωρος Λέου, ἀπό τήν ὁποίαν (χειροτονίαν) ἔχει σήμερον τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας. Ὡσαύτως ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΜΕΝ καί τήν ἐν τόπω καί χρόνω, ἤτοι, λόγω τοῦ διωγμοῦ καί μή ὑπάρχοντος ἑτέρου Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, καθ' ὑπέρβασιν τῆς Κανονικῆς τάξεως ὑπό μόνου τοῦ Ἐπισκόπου Βίκτωρος Λέου, χειροτονίαν εἰς Ἐπίσκοπον τοῦ ἁγιορείτου Ἱερομονάχου Νήφωνος, (1967), καθώς καί τάς ἐν συνεχεία ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Νήφωνος μέ τό σύμψηφον τοῦ Ἐπισκόπου Βίκτωρος τελεσθείσας χειροτονίας τῶν Ἐπισκόπων Κλήμεντος, Κασσιανοῦ καί Γεροντίου, ὡς Κανονικάς, Ὀρθοδόξους καί Ἐγκύρους. Ὅθεν τήν ἐκκλησιαστικήν ἕνωσιν καί κοινωνίαν ἐν τῶ κοινῶ Ἁγίω Ποτηρίω μετά τῆς ἐν Ρουμανία Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θεωροῦμεν ὄχι μόνον ΑΚΩΛΥΤΟΝ, ἀλλά καί ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗΝ.
Ἡ ἀνακοίνωσις καί κατόπιν ἡ ἐκτέλεσις τῆς παρούσης Πράξεως — Ἀποφάσεως ἀνατίθεται εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Μητροπολιτικῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τόν Σεβασμιώτατον Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκον, ὅστις δέον νά κοινοποιήση τήν παροῦσαν εἰς τούς Ἐπισκόπους καί Ἱερεῖς τῆς ἐν Ρουμανία τοπικῆς Ἀδελφῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἴνα ἀπό κοινοῦ προσδιορίσωσι τήν ἡμέραν, καθ' ἥν θά τελεσθῆ Ἱερόν Συλλείτουργον τῶν Ἐπισκόπων καί Ἱερέων τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος καί Ρουμανίας, μέ τήν συμμετοχήν καί ἐκπροσώπων τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν Κύπρου, Ρωσίας καί Κένυας. Πρό τοῦ συλλειτούργου τούτου, θά ἀναγνωσθῆ καί διακηρυχθῆ ἡ παροῦσα, διά δέ τῆς ἐν τῶ αὐτῶ Ἁγίω Ποτηρίω κοινωνίας, ἐπισφαγισθήσεται ἡ ἐν τῶ Ἑνί Ἁγίω Σώματι τῆς Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἁγία ἑνότης. Τούτου ὅλου, εὐδοκία καί χάριτι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ὁλοκληρωθησομένου, ἡ νέα Κανονική καί Ὀρθόδοξος Σύνοδος, Κανονικῶς καί κατά τήν Ἐκκλησιαστικήν δεοντολογίαν συνερχομένη, ἐπιληφθήσεται Κανονικῶς καί ἁρμοδίως ὅλων τῶν φλεγόντων καί ἐκκρεμούντων θεμάτων εἰς τάς χειμαζομένας τοπικάς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Εἰς βεβαίωσιν καί μαρτυρίαν τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ καί τῆς ΕΠΙΚΥΡΩΣΕΩΣ καί ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διετυπώσαμεν τήν παροῦσαν ΠΡΑΞΙΝ — ΑΠΟΦΑΣΙΝ, ἥτις ἐνεκρίθη καί ἀπεφασίσθη ὁμοφώνως καί ὑπογράφεται εἰς δόξαν Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Διά τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος
+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος
+ Ὁ Ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος Ταμπουρᾶς
+ Ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Θωμᾶς Κοντογιάννης
Διά τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν Κατακομβῶν Ρωσίας
+ Ὁ Ἱερεύς Ἀνδρέας Σίντνιεβ
Διά τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου καί τήν εἰς Κένυαν Ἱεραποστολήν
+ Ὁ Ἱερεύς Μιχαήλ Ἰωάννου