Ο Οικουμενισμός είναι χιλιοκαταδικασμένος

 

scripta manent πολλά περαστικά στους φλωριναίους

 Την Β’ Οικουμενική  Σύνοδο ( κανονας  7ος , ο οποιος  μεταξυ αλλων  συγκαταλέγει  μεταξύ των αιρέσεων τους  Γνωστικούς  Μοντανιστές  ) 

Την Ε’ . Οικουμενική Σύνοδο ( η οποία καταδίκασε το δόγμα του Γνωστικού  Απελλή , μαθητή του Γνωστικού Μαρκίωνα ( ο  οποίος δίδασκε :

 << όθεν  και έφασκε  μη δείν    όλως  εξετάζειν  τον λόγον ,  αλλ’  έκαστον , ως πεπίστευκε  διαμένειν . Σωθήσεσθαι  γαρ τους  επί τον εσταυρωμένον , ηλπικότας απεφαίνετο , μόνον  εάν έν έργοις  αγαθοίς  ευρίσκωνται >>

Δηλαδή , ( γι’ αυτό  έλεγε  ότι δεν  είναι  καθόλου  ανάγκη  να  εξετάζουμε  τούς λόγους  - ΠΙΣΤΕΩΣ – αλλά  ο καθένας  να παραμείνει  στις  πεποιθήσεις – πίστη – του !! Διότι  ισχυριζόταν ότι  θα σωθούν  οι  ελπίζοντες  στον εσταυρωμένον ( όπως και εάν  τον πιστεύει ότι είναι  ) , μόνον  εάν  βρεθούν πράττοντας  αγαθά  έργα ). Εκκλησιαστική ιστορία  Ευσεβίου Καισαρείας ,  βιβλίο  Ε΄ κεφάλαιο 13 , στιχ. 5 .

Επίσης  Μελετίου Καλαμαρά , Η  Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος , Κεφάλαια  Δογματικά  , ΙΒ΄ Κεφάλαιον  , Αθήναι  1985 , σελ.  592- 593 .

Η ΣΤ΄ Οικουμενική  Σύνοδος , κανόνας  95 ,ο οποίος  μεταξύ  άλλων  συγκαταλέγει  και  αναθεματίζει  με του αιρετικούς  τους  Γνωστικούς , Μανιχαίους , Μαρκιωνιστές , κ.α. οικουμενιστές –συγκρητιστές  !!

● «…Απελλής μεν, μίαν αρχήν ομολογεί ...όθεν και έφασκεν μη δειν όλως εξετάζειν τον λόγον, αλλ᾿ έκαστον, ως πεπίστευκεν, διαμένειν...»
● «Φάσκει γουν ούτος ο προειρημένος Απελλής και οι απ' αυτού ότι ουκ εισί τρεις αρχαί ούτε δύο, ως τοις περί Λουκιανόν και Μαρκίωνα έδοξεν, αλλά, φησίν, εις εστιν αγαθός θεός και μία αρχή και μία δύναμις ακατονόμαστος…» (Αγίου Επιφανίου, Πανάριον «κατά αιρέσεων πασών»).
● Το άθεον τούτο δόγμα, κατά τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσίθεο, δίδαξεν και ο Αβερρόης, λέγων ότι και Ιουδαίοι, και Χριστιανοί και Εθνικοί, όλοι «κατά το ίδιον σέβας αγαθοποιούντες σώζωνται».
● Ο Πάπας και το Βατικανό, υιοθέτησαν τους λόγους του αιρετικού Θεομιστίου «ότι το θείον άπειρον αφείκεν ίνα πιστεύωσι εις αυτό και δοξάζωσιν αυτό διαφόρως, εισίν όμως όλα δεκτά τα σεβάσματα» και διεκήρυξαν τις αιρετικές αυτές δοξασίες, τις οποίες οι άγιοι Πατέρες από της εποχής του Απελλή είχαν καταδικάσει και οι οποίες μεταμφιέστηκαν στην θεωρία των κλάδων.
Αυτήν την αιρετική θεωρία, «κεκαλυμμένη», διεκήρυξε η γνωστή Εγκύκλιος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως το 1920. Έκτοτε δια των εκάστοτε Πατριαρχών εφαρμόζεται προοδευτικά και σήμερα πλέον φανερά, «γυμνή τη κεφαλή», με λόγους και πράξεις του κ. Βαρθολομαίου και των ομοφρόνων του.
______________________________

ΣΥΝ ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΗΣ ΡΟΕΔ

Τὸ ἀνάθεμα κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ 

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΚΤΟΣ ΡΩΣΙΑΣ

Αὕγουστος 1983

Τὸ ἀνάθεμα κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

«Τοῖς βάλλουσι κατὰ τῆς᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ διδάσκουσιν ὅτι ἡ τοῦ Χριστοῦ᾿Εκκλησία μεμέρισται ἐν οὕτω καλουμένοις"κλάδοις", οἵτινες διαφέρουσιν ἀλλήλων ἐν διδασκαλίᾳ καὶ τρόπῳ ζωῆς, ἢ ὅτι ἡ᾿Εκκλησία οὐχ ὑφίσταται ὁρατῶς, ἀλλ᾿ἀπαρτισθήσεται ἐντῷ μέλλοντι, ὅταν ἅπαντες οἱ "κλάδοι" ἢ τμήματα ἢ ὁμολογία  ἢ προσέτι καὶ θρησκεῖαι ἑνωθῶσιν ἐν ἑνὶ σώματι· καὶ οἵτινες οὐ διακρίνουσι τὴν ἱερωσύνην καὶ τὰ μυστήρια τῆς᾿Εκκλησίας ἀπὸ τὴν ἱερωσύνην καὶ τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ λέγουσιν ὅτι τὸ βάπτισμα καὶ ἡ εὐχαριστία τῶν αἱρετικῶν εἰσὶν ἱκανὰ πρὸς  σωτηρίαν· ὡσαύτως, τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει τοῖς προμνημονευθεῖσιν αἱρετικοῖς ἢ συνηγοροῦσι, διαδίδουσι, ἢ ὑπεραμυνομένοις τῆς καινοφανοῦς αὐτῶν αἱρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἐν προσχήματι ἀδελφικῆς ἀγάπης, ἢ ὑποτιθεμένης  ἑνώσεως τῶν διαχωρισθέντων Χριστιανῶν, ΑΝΑΘΕΜΑ».

῾Ο Πρόεδρος τῆς  Συνόδου  τῶν᾿Επισκόπων
Μητροπολίτης  Φιλάρετος

Τὰ  μέλη τῆς  Συνόδου:
Σεραφείμ, ᾿Αρχιεπίσκοπος Σικάγου
᾿Αθανάσιος, ᾿Αρχιεπίσκοπος Μπουένος-῎Αϋρες
Βιτάλιος, ᾿Αρχιεπίσκοπος Μόντρεαλ καὶ Καναδᾶ
᾿Αντώνιος, ᾿Αρχιεπίσκοπος Λὸς῎Αντζελες
᾿Αντώνιος, ᾿Αρχιεπίσκοπος Γενεύης
᾿Αντώνιος, ᾿Αρχιεπίσκοπος Σὰν Φραντσίσκο
Σεραφείμ, ᾿Αρχιεπίσκοπος Καράκας
Παῦλος, ᾿Αρχιεπίσκοπος Σύδνεϋ
Λαῦρος, ᾿Αρχιεπίσκοπος Συρακουσῶν
Κωνσταντῖνος, ᾿Επίσκοπος Ρίτσμοντ
Γρηγόριος, ᾿Επίσκοπος Οὐάσιγκτον
Μᾶρκος, ᾿Επίσκοπος Βερολίνου
᾿Αλύπιος, ᾿Επίσκοπος Κλήβελαντ